Hiru tontor hauek igotzeko ibilbidea Ixuako lepotik hasi genuen, puntu hau Urko eta Kalamua mendiguneen erdian geratzen da. Lehenbizi Kalamua aldera jo genuen eta bueltarako Akondiagaina utzi genuen. Bi mendi hauek kateatu ondoren berriro Ixuara jo genuen, bertatikan azkenerako utzi genuen Urko gailurra igotzeko. Mallabia, Elgoibar edo Markina herrietako parajeak ederki ikusten dira gailur hauetatik eta Ego edo Deba ibaien ibai arroak ere bai. Behekaldean dituzue ibilbide honetan ikusitako xehetasun gehiago.
Kalamua gailurretik grabatutako irudi zirkular bat
Argazkiko hau da Kalamua, Urko eta Akondiaga inguruak zein Gipuzkoan eta Bizkaiako beste leku askotan gaur egun mendiak ustiatzeko modua, erabateko matarrasa eginaz, mendia eta ingurunea asko bortxatuz. Ez da hainbeste pinuen (Conifero-en), eta batez ere, pinudien estaldura-azalera, bertoko hosto zabalekin alderatuz asko edo gutxi dagoen. Baizik, pinudiak ustiatzeko modua. Ustiapen metodo industriala baliatzen dute pinua ateratzeko, makineria astunarekin eta matarrasak eginez, eta horren eraginak dira benetan mendia eta basoa kaltetzen dutenak.
Akondiaga gailurretik grabatutako irudi zirkular bat
Ingurune honetan beste zuhaitzen gainetik pinua gailentzen da eta banda marroiaren gaixotasunaren ondorioz pinudi gehienak mozten ari dira. Banda marroiaren arazo nagusia haren garapen azkar eta bortitza da, eta horrek kalte ugari eragiten dio pinuari, eta oro har, ekosistemari. Gipuzkoa eta Bizkaia artean dauden mendi magal hauek dira horren adibide garbienetakoa. Arazo hau nahikoa ez eta aurrerantzera begirako kudeaketa planetan administrazioak oraindik basogintza eredu berdinean jarraitu nahi du. Eta ondorioz pinuaren ordez batez ere eukaliptoa sartzeari argi berdea eman dio. Beraz industriak administrazioaren laguntzaz monolaborantzan oinarritutako baso kudeaketa intentsiboarekin jarraitu nahi du. Hazkuntza azkarreko eta kalitate eskaseko egurra baita euren intereseko ekoizpena. Besteak beste berriki Portugalen, Galizian, Asturiasen eta abar izan diren sute ikaragarriekin nahikoa ez itxuraz eta oraindik eucaliptoen landaketen alde egiten jarraitzen dute. Milaka ikerketa daudenean zer nolako kalteak eragiten dituen ingurumenean.
Ahaztu egiten zaigu baso atlantiko baten erdian bizi garela. Bai, baso baten erdian, eta basoetan zuhaitzak hazi egiten direla. Guk nahi ala ez, bertoko eta betiko landareek bereganatu nahi duten lur-eremu batean gaude, eta hori onartzen ez dugun bitartean, lurjabeak hori kontuan hartzen ez duen bitartean, etengabeko borroka batean arituko gara, irabazi ezin dugun borroka batean. Goiko argazki hau da horren lekuko, non bertoko landareria indarrarekin gailentzen ari zaion garai batean bertan landatua izango zen pinudiari. Argazki hau Urko mendiaren hegoaldeko aurpegian aterata dago. Gizakiaren eskuartzerik ezean, larretik basorako trantsizio bat izango litzatekeena irudikatzen da hemen, non hasieran otea, txillarra, elorriak eta abar haziko ziren, ekotonoa deitzen zaion ingurune bat. Izugarrizko bioaniztasuna duena. Ondoren zuhaitz haundiak etorriko ziren, pagoak arteak, haritzak eta abar, tokian tokikoa. Mota askotako baso naturalak sortu harte. Eta ezinbestekoa dena baso osasuntsu baterako bidean. Bainan gure ingurunean baso osasuntsu baterako trantsisio horrek traba egiten digu, larre edo baso izan behar du. Abeltzaintza, basoa eta naturan arteko oreka osasuntsu bat bilatu beharrean gaude.
Orain dela gutxi arte EAE n koniferoek 200.000 hektarea baino gehiago estaltzen zituztela ikusirik, pinu beldarra ugaritzeko baldintza guziak aurkitzen ziren. Pinus radiata espeziea babesteko, beldar-izurritearen tratamendu kimikoan milioika pezeta gastatzen ziren. Izan ere, hektarea bakoitzeko tratamendu kimikoaren kostua oso haundia zen. Bestalde, gure mendietako espezie bakarreko pinudiak ez dira baso mistoak bezain erresistenteak beldar-izurriteei kontra egiteko, Baso mistoetan, besteak beste intsektuak kaltetu ezin ditzakeen zuhaitzak traba egiten diete. Harrapakari eta bizkarroiak ere ezberdinagoak eta ugariagoak izaten dira baso mistoetan. Hori dela eta baso monoespezifikoetan elikagai homogenoaren ugaritasunak aukera bikaina eskaintzen die beldar hauei izurrite bihurtzeko.
.jpg)
